Jeanette Slagt besloot om op 53-jarige leeftijd opnieuw te beginnen als digitale nomade. Hierdoor heeft ze een compleet nieuwe manier van gepensioneerd leven neergezet.
In 2015 heeft ze vrijwel alles verkocht wat ze bezat. Ze was werkeloos, had een start gemaakt met een eigen bedrijf, maar helaas lukte het concept niet in Nederland. Ze besloot om ‘tering naar de nering’ te zetten: oftewel haar uitgaven af te stemmen op haar inkomsten. En waar kon ze dat beter doen dan in een land waar het levensonderhoud goedkoop is?
Dus boekte ze een ticket naar de Filipijnen en verhuisde. Momenteel verblijft ze in Mexico en heeft Jeanette al heel wat geschreven voor 50+. Geniet mee van haar avonturen en haar kijk op het leven na je vijftigste. Vorige week vertelde ze over geld in Mexico.
Wat te doen in Puerto Morelos?
Tijd voor een ander behangetje, ergens tussen Cancun en Playa del Carmen ligt Puerto Morelos. Een klein dorpje, een soort groeikern binnen de toeristensector. Het stadje bestaat uit twee delen, van elkaar gescheiden door een lange saaie weg door niemandsland. Aan de ene kant de van snelweg liggen de zogenaamde subdivisions, ommuurde stadsdelen waar je huizen kunt kopen of huren, allemaal dezelfde opzet en dezelfde uitstraling, redelijk saai om te zien en wellicht nog saaier om te wonen.
Ik begon mijn avontuur in Mexico in Cancun in zo’n nieuwe subdivision. Mexicanen “kopen” zo’n huis op basis van huurkoop. Een constructie die het ook mogelijk maakt voor niet heel rijke mensen een huis te kopen. In de Filipijnen zag je dit soort stedelijke ontwikkeling ook heel veel. Het is een plan met drie type huizen, wat zich rij naar rij herhaalt, muur erom, poort met bewaker en klaar! In Mexico heeft het dan vaak nog een gemeenschappelijk zwembad.
Snel in verval
Veel mensen komen af op de goedkope eerste drie jaar, dan kun je voor, in de Filipijnen, 100 euro per maand zo’n huis ‘kopen’. Daarna wordt het fors duurder. In Mexico weet ik nog niet zo goed wat de maandelijkse termijn is, die zal wat hoger liggen, gezien de hogere levensstandaard hier. Wat de mensen vaak niet beseffen, of negeren, is dat het huis vanaf dag een van hen is en dat zij zelf verantwoordelijk zijn voor het onderhoud. Naast de huur betalen ze ook nog een vast bedrag voor de bewaking en onderhoud van openbare ruimtes. Je ziet dit soort huizen dan ook vaak razendsnel in verval raken. Omdat 100 euro huur leuk klinkt, maar de bouwkwaliteit abominabel is en deuren en ramen er soms zomaar uitvallen, en dan is er geen geld om dat op te knappen.
Vissersdorp bijna verdwenen
Ook voor buitenlanders en vakantiegangers bouwen ze dit soort ‘parken’ en die huur je niet voor 100 euro per maand, geloof me. Daar moeten wel wat meer nullen achter dan. Ik ga niet naar zo’n subdivision, ik ga naar het deel van Puerto Morelos dat, voordat het toerisme hier losbarstte een vissersdorp was. Van dat vissersdorp is afgezien van de aan het strand afgemeerde vloot weinig meer te vinden. Alles is gesloopt en vervangen voor nieuwbouw. En geen nieuwbouw voor Mexicanen, maar voor heel rijke buitenlanders. Een nachtje in Puerto Morelos kost al snel 300 US$ per kamer of appartement.
School aan zee
Wat leuk is is dat hier heel veel restaurantjes op het strand zijn, daar eet ik lekker tacos met garnalen. Een groot glas verkoelende en dorstlessende citroenlimonade erbij en een prachtig uitzicht. Ik kom langs een school aan de zee. De ramen staan open en de leerlingen hebben de mooiste plek op aarde om te leren, wat een uitzicht hebben die zo aan het strand, geweldig om daar naar school te mogen zeg!
Het is best een leuk dorp, maar klein en er is weinig te doen afgezien van de wandeling die ik gemaakt heb. De scheve vuurtoren waar het stadje beroemd om is heb ik op de foto, evenals de altijd aanwezige kleurrijke letters met de stadsnaam. In een opwelling besluit ik naar de Botanische tuin langs de snelweg te gaan. Daarvoor moet ik een kilometertje langs de snelweg lopen, door de berm. Dat is hier heel normaal.
Overal muggen
Het park lijkt mooi. Zeker in het begin, brede lanen, hoge bomen en informatie over de beplanting, Maar het is niet echt een tuin. Het is meer een jungle met een pad erdoor. En na een halve kilometer verandert dat brede aangelegde pad in een jungle paadje dwars door de blubber en onverhard. Het stikt er werkelijk van de muggen, je kunt je mond amper open doen of je ademt muggen in. Terwijl ik een uur lang door de jungle worstel in de hoop de spider monkeys te zien in de bomen die hier zouden zitten bedenk ik dat ik wel gek lijk om 6 euro te betalen voor een tocht door een van muggen vergeven jungle.
Waardeloze wandeling
Er is een nagebouwd Maya dorp, twee hutten en een waterput, snel neem ik wat foto’s van het keukentje en het interieur van een van de hutten. Er is ook een nagebouwde nederzetting van mannen en vrouwen die gom uit bomen haalden. Twee tenten en wat kookpotten, maar net als in het Maya Dorp, kun je er niet stil blijven staan om de info te lezen, omdat je dan helemaal onder de muggen zit. Nog nooit heb ik zoveel muggen gezien. En omdat in deze streek Dengue, Malaria en Zika voorkomen besluit ik niet te lang in dit muggengebied te blijven staan. Je kunt maar zoveel oppervlakte van je lichaam insmeren.
Foto: Maya eetkamer
De uitkijktoren en de hangende brug sla ik over. Het is een hele klim omhoog en de luchtvochtigheid maakt dat ik moe ben. Als ik bij de uitgang ben, heb ik op de muggen na alleen een mooie vlinder gezien en een paar niet zo bijzondere bomen, de cactustuin stond vol dode verdroogde cactussen en de medicinale tuin was overwoekerd met jungle spul. Waardeloze wandeling, denk ik terwijl ik de muggen van me af sla. Ik had beter een uurtje langer op het strand kunnen blijven. En zo jammer van de apen. Ik had graag dieren gezien.
Aftersun met aloe vera
De volgende ochtend heb ik een lelijke uitslag op mijn onderbenen, het jeukt en doet pijn. Het ziet er niet fraai uit. Ik gok dat ik ergens doorheen heb gelopen wat minder medicinaal was dan de aangeduide wildernis in het park. Om de jeuk te stoppen en hopelijk de lelijke rode vlekken op mijn benen te kalmeren smeer ik er verkoelende aftersun op met aloe vera. Omdat ik me van top tot teen ingesmeerd had met muggengif heb ik maar een muggenbult, dus dat valt mee. Vandaag even een dagje niks. Lekker thuis, airco aan en schrijven, lezen, de was doen.
