Schotland

Op reis met de Lambortinki – Over vooroordelen, een stokdove mevrouw en Hyacint Bouquet

Reis mee met Martin en Miriam
Martin en Miriam Lammertink zijn sinds 1989 een setje. Ze wonen samen met dwergteckel Joep en beiden zijn zelfstandig ondernemer. Gezelligheid met vrienden, lekker koken en lachen, daar houden ze van, maar vooral ook van samen reizen. Jaren hadden ze een caravan en daarna kwamen de verre vliegreizen. Tot die eerste camperreis in Amerika. Dat was zo’n geweldige ervaring dat ze gingen dromen van een eigen camper. Die kwam er in 2014, de Lambortinki. De naam is een knipoog naar hun achternaam en het luxe automerk Lamborghini. De eerste korte reizen met hun camper gingen prima en het smaakte naar meer. Scooter achterop en sinds dit jaar gaat Joep ook mee. Inmiddels toeren ze alweer drie jaar regelmatig rond met hun rijdende huis en vanaf nu gaan we Martin en Miriam volgen. We pakken hun reisverhalen op vanaf het begin in 2014 in een wekelijkse blog. Hun reizen zullen ons leiden naar mooie plekken binnen Nederland, maar ook naar Italië, Schotland en San Marino. 

Mir en Mar

Glen Etive naar Wanlockhead

29 juni 2015

Vannacht hebben we de meest heftige nacht doorgemaakt qua weer tot nu toe. We stonden in Glen Etive, een smal dal tussen een lange kam met bergen. De wind kon er dus centrifugaalkrachten ontwikkelen en we hebben ondervonden hoe dat tekeer gaat. Slagregen beukte tegen de camper en de harde wind huilde. Maar we genoten intens; zo helemaal alleen tussen de bergen, geen mensen, geen verkeer, alleen wij in onze camper. Zo behaaglijk, zo warm, maar schuddend op de banden. We dachten dat we niet zouden kunnen slapen, maar eenmaal in bed zijn we als een blok in slaap gevallen. Tot de volgende ochtend om acht uur aan één stuk door. We stonden los in de natuur en hadden dus ook geen tijdslimiet om op te schieten of om voor een bepaalde tijd van de camping af te moeten. We hebben lekker rustig aan gedaan, gedoucht en geconstateerd dat de huishoudaccu’s het makkelijk volhouden en nog op ruim 13 Volt stonden na een dag. Ging prima dus allemaal, een heerlijk gevoel. We besloten om onze plannen te wijzigen voor de laatste paar dagen met de camper. De regen waren we inmiddels wel zat en de uitzichten op zee of meer hielden in dat we ook meer kans op regen hadden. We keken samen naar de kaart en besloten om vandaag al richting het zuiden van Schotland te rijden om de ferry te nemen van Dunoon naar Gourock. Dit was ook al het plan, maar we zouden dan eerst nog afbuigen naar een nieuw gebied. We besloten nu om richting Wanlockhead te rijden. Dit noemen ze in het zuiden de Mini Glencoe Valley, dus ook bergachtig en prachtig om te staan. We wisten dat het weer in het zuiden zonnig was en dat er de komende dagen een heatwave zou komen. In plaats van regen een paar dagen buiten in de zon zitten, bbq aan en in korte broek; dat zagen we wel zitten.

De weg ernaar toe viel erg tegen en we hebben dus ook niet zoveel foto’s en video-opnamen gemaakt. Maar de plek die we gingen bezoeken in Wanlockhead zou vast weer leiden tot prachtige uitzichten en foto’s. Onderweg stopten we nog even in Inveraray, een mooi stadje met een mooi kasteel en middeleeuws stadscentrum. Heel toeristisch, dat wel, maar uiteindelijk vonden we een parkeerplek waar we onze camper konden stallen. Ook zagen we bij de publieke toiletten een waterkraan. Daar konden we de camper misschien vullen met water, voordat we twee dagen in the middle of nowhere zouden staan. Naast de toiletten zat een kantoortje waar een dame in zat. Wij, welopgevoed als we zijn, wilden aan haar vragen of wij de tank met water mochten vullen en eventueel het chemisch toilet mochten legen. De dame zat volledig geconcentreerd in haar puzzelboekje en zag ons niet. Wij vroegen op afstand “Mevrouw, mogen we u iets vragen?”. Ze reageerde niet, en dus ging ons volume nog een tandje hoger (en jullie weten; met ons volume is niets mis) en we vroegen het nog eens. Ze negeerde ons volledig en reageerde nergens op, ook niet na nog een paar pogingen en met de handen wuiven. Onze vriendelijkheid werd irritatie en we liepen weg en zeiden tegen elkaar best wel wat onaardige dingen over haar.

We besloten iets anders te verzinnen, maar gingen eerst gezellig het dorpje verkennen en kwamen natuurlijk weer uit in een bakkerij met café waar we even internet hadden om onze werkmail te lezen en wat foto’s te plaatsen. Nadat we nog een rondje door het dorpje en wat boodschapjes hadden gedaan, liepen we terug naar onze camper. Zouden we toch nog een poging wagen om water te tappen? Gewoon slang aansluiten en pakken zonder te vragen? Dat deden we toch maar niet en we liepen nog één keer naar haar kantoortje. Ze zag ons staan en heel vriendelijk liep ze op ons af en stamelde iets onverstaanbaars. Bleek ze stokdoof te zijn en ons dus niet gehoord te hebben. Het was een schat van een mens en ze was zo vriendelijk om ons zoveel water te laten pakken als we nodig hadden. Na afloop kreeg ik nog een schalkse “Goodbye love!” toegeworpen. Wat was dan weer de levensles van vandaag? Nooit vooraf oordelen en verketteren….eerst meer weten.

We hadden mooi de tank gevuld en moesten toen nog het chemisch toilet zien te legen. Want als Miriam twee dagen los in de natuur staat, overschrijdt ze al het mestquotum (en vlak mij ook niet uit…), dus die bak moest leeg. Ook dat lukte na een paar kilometer bij een publiek toiletgebouw, dus wij waren er nu echt klaar voor. Na nog twee uurtjes rijden kwamen we in het dal van Wanlockhead aan en vonden we snel een mooie plek om te staan. Er was nog wel een dingetje. Ons huwelijk liep daar bijna onherstelbare schade op, maar uiteindelijk kwam het goed. Wat was het geval? Na een lange rit stonden we op de gewenste plek en we waren inmiddels genoeg geïnstalleerd om onze eerste consumptie te gaan nuttigen. Zegt mijn lieftallige vrouw: “We hebben last van de wind, dus als je de camper een kwart slag draait, dan zitten we uit de wind en meer op ons zelf”. Nou, Balou de Beer kon weer alles inpakken en indraaien en weer starten en manoeuvreren om de camper op de juiste plek van Hyacint Bouquet (Bucket) te zetten. En zoals jullie mij kennen; dat heb ik met alle liefde (en gevloek) gedaan. En eerlijk is eerlijk, ze had weer eens een keertje gelijk.

Schotland uitzicht

Nu lekker avondeten en daarna verder in onze boeken, met de CD van Norah Jones op de achtergrond. Wat wil een mens nog meer? We staan op een wereldplek, dus wij vermaken ons hier wel de komende twee dagen.

Deel dit artikel

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top