Onder mijn kookschort zit veel verdriet

Toen ik als medisch journalist in 2007 Het Borstkankerboek schreef, samen met twee oncologisch chirurgen van het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis in Amsterdam, noteerde ik dat één op de negen vrouwen borstkanker kreeg. Nu, tien jaar later, is dat één op de zeven. Tachtig procent is vijftig jaar of ouder. Reden temeer om de verhalen van deze vrouwen te blijven optekenen. (JvB)

Voor het tweede verhaal in deze borstkankermaand gaan we in gesprek met Jenneke Sliep (57)

Jenneke kennen we inmiddels van onze culinaire rubriek ‘Koken en Bakken met Jenneke’, een kleurrijke persoonlijkheid die ons enorm inspireert. “Mijn positiviteit is geen masker,” antwoordt Jenneke. “Dat ben ik echt en het heeft me ver gebracht, maar zeg mij niet ‘vooral positief blijven hè’, als het om mijn ziekte gaat. Flikker toch op. Ik ben weliswaar miss positivo, maar ik heb ook enorme rotdagen gehad. Het is echt niet zo dat wanneer je niet positief bent, je het niet overleeft. Zo makkelijk is het niet. Er is meer voor nodig om met borstkanker om te gaan.”

Het overkwam haar zes jaar geleden. Vlekje op de borst. Ze dacht nog; misschien heb ik verkeerd gelegen, want het leek op een bloeduitstorting. Op aanraden van haar dochter ging ze toch maar even naar de huisarts. “Die belde direct het ziekenhuis. Een week later zat ik bij de chirurg. Het was half negen ‘s morgens en om tien voor negen wist ik dat het borstkanker was.”

‘Ik was zo bang’

Uit onderzoek bleek dat het om een grote tumor ging, uitgezaaid in de huid. “Er moest een biopt worden genomen. Ik was zo bang. Maar er moest in de borst en die lymfeklieren worden geprikt. Ik heb naar de verpleegkundige mijn angst uitgesproken en dat hielp.” Het bleek te gaan om een triple negatieve tumor met uitzaaiingen in de lymfeklieren.

Een maand na de definitieve diagnose onderging Jenneke de eerste chemotherapie-behandeling. “Soms was ik er heel erg ziek van, soms weer niet. Maar al met al is chemo natuurlijk een enorme aanslag op je gestel. Ik onderging vijf kuren, maar na een mri-scan bleken die behandelingen niet veel gedaan te hebben. Toen werd een andere chemo-behandeling ingezet. De tumor bleek ook daarna maar minimaal geslonken, met als gevolg dat de rechterborst werd geamputeerd en zestien lymfeklieren werden verwijderd. Een aantal daarvan bleek besmet.”

“God wat was ik bang toen. Het werd een negen uur durende operatie. Ik kwam er goed uit, gelukkig. Vervolgens onderging ik nog eens 25 bestralingen, zo dicht op de huid dat ik er een soort brandwond aan overhield. Die wond ligt nog altijd open.” Dat geeft een enorme beperking. Jenneke kan niet veel tillen, heeft regelmatig een dikke arm vanwege de oedeem, en er is altijd de pijn. “Ik moet gewoon leven met de ups en downs. Ook met het feit dat er toch steeds weer verdachte plekken worden gevonden zoals vlekjes in de andere borst, de zogenaamde kalkspatjes, en plekje op de wervel. Het liefst had ik dan ook die linkerborst eraf. Ik voel gewoon een disbalans en heb regelmatig pijn in mijn rug.”

‘Voor ik het wist stond Rutte in mijn kleine locatie-keukentje’

Het hele proces heeft er voor gezorgd dat Jenneke zich ‘aan het leven heeft overgegeven’ zoals ze het zelf noemt. “Ik was altijd wel een tobber. Zo iemand die de somberheid aanhangt, maar dat is verdwenen. Ik heb zo lang met de dood in mijn rugzak rond gelopen dat ik daar gewoon realistisch mee omga. Ik heb mijn begrafenis al beschreven. Het wordt een vrolijke boel. Kleurrijk. Dat past bij mij. Ik heb ook aangegeven welke kleding ik dan aan heb. De kist? Die zal knalroze zijn! Ik vind gewoon dat je alles bespreekbaar moet maken. Kanker is heus niet het einde van de wereld, maar het betekent wel dat je realistisch moet zijn.”

Na de laatste drie-maandelijkse controle lijkt Jenneke nu lichamelijk ‘stabiel’. “Ik ga er maar van uit dat ik aan kanker dood ga. Maar voor het zover is, geniet ik. Ik verleg steeds mijn grenzen en wil zo lang mogelijk zelfstandig blijven. En sinds ik mijn passie voor het koken en vooral het bakken van taarten heb ontdekt, leef ik weer volop. Door het koken heb ik veel nieuwe mensen ontmoet. Ook premier Rutte! Tijdens de VVD campagne werd me gevraagd of ik een maaltijd wilde koken voor de VVD-delegatie en voor ik het wist stond Rutte in mijn kleine locatie-keukentje. Ik ben geen VVD-mens, maar die Rutte is een aardige kerel. Hij was heel belangstellend.”

Waar dat koken en bakken vandaan komt, daar heeft Jenneke wel een vermoeden van. “Mijn opa was bakker. Dus het zal in de genen zitten. Het liefst bak ik namelijk taart. Het is pure ontspanning voor mij. Ik volg heel veel vloggers als het om koken en bakken gaat, heb enorm veel kookboeken en ben reuzenrots op het feit dat ik de bak- en kookrubriek op 50plusinfriesland mag verzorgen. Het geeft me energie en houdt me positief. Maar onder mijn kookschort zit veel verdriet.”

 

Deel dit artikel

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top