Mishandeld worden door je dochter, het overkwam Renate (72): ‘ik heb het lang geheim gehouden, ik schaamde mij zo!’

Thuis moet de plek zijn waar je je veilig voelt. Toch krijgt 1 op de 20 thuiswonende 65-plussers te maken met mishandeling. Het kan hierbij gaan om geestelijke mishandeling, lichamelijk geweld of financiële uitbuiting. Renate (72) vertelt hoe zij slachtoffer werd van ouderenmishandeling.

“Ik kan me thuis niet alleen redden. Ik heb diabetes en ben slecht ter been. Mijn jongste dochter werd mantelzorgster. Dat viel haar zwaar. Zo zwaar dat ze gewelddadig werd. Achteraf gezien was het helemaal niets voor haar om de taak van mantelzorgster op zich te nemen.

Ik ben blij dat mijn verhaal naar buiten is gekomen. Ik ging door een hel en heb het heel lang geheim gehouden. Dit is niet iets wat je zomaar vertelt. Je schaamt je. Nu ben ik opgelucht, ook voor mijn dochter. Zij ging hieraan ook kapot. Ja, ondanks alles neem ik het voor haar op. Haar intentie om voor mij te zorgen was goed, maar ze kon het simpelweg niet aan.

De druppel

Aan een goede vriendin, Els, heb ik alles verteld. Ze wist wel dat ik niet goed in mijn vel zat, maar had niet in de gaten dat de situatie zo erg was. Ik verbloemde alles. Die dag trilde ik echter constant. De dag ervoor had ik zo’n ruzie gehad met mijn dochter. Het liep helemaal uit de hand. Ze trapte me tegen mijn schenen en ik viel tegen een kastje aan. Een enorme bult zat er op mijn hoofd. Dat getril van mij en die bult…ik kon het niet meer verhullen voor mijn vriendin. Het was de druppel.

Ik ben al tien jaar weduwe. Mijn man is gestorven aan een hartstilstand. Ik heb twee kinderen. De oudste is op haar 48e vertrokken naar Frankrijk. Samen met haar gezin runnen ze daar een camping. Altijd druk. Mijn jongste, Stefanie, woont wel dicht in de buurt en vandaar dat zij de zorg voor mij op zich nam.

Niemand die vragen stelt

Mijn dochter kwam elke dag langs. Koken, boodschappen, de was meenemen. Altijd haastig en nergens geduld voor. Ik durfde haar amper iets te vragen. Soms was dat echt nodig, omdat ik bijvoorbeeld met een kapotte afwasmachine zat en niet wist hoe ik dat op moest lossen. Ze kon dan helemaal flippen. Wat ik ook terugzei, het viel nooit goed. Zelfs niet als ik me stilhield. Achteraf bleek dat ze relationele problemen had, maar daar liet ze nooit wat over los. Ze was immers altijd haastig.

De situaties liepen meer en meer uit de hand. De allereerste keer dat ik een duw van haar kreeg was er ongeloof bij ons allebei. Spijt. Tranen. Maar op een gegeven moment is dat er niet meer. Het wordt normaal. Ik ben bij de dokter geweest, omdat ik een pijnlijke pols had. Die vond dat helemaal niet raar. Een vrouw van 72 die valt dat komt vaker voor. Er werden geen vragen gesteld over de precieze oorzaak.

Wat nu?

Die bewuste dag dat ik alles vertelde voelde ik me helemaal niet opgelucht. Ik had een zwaar gevoel in mijn maag. Je hebt het wel over je bloedeigen dochter. Ik wist dat het zo niet langer kon. Slecht slapen, overal blauwe plekken, nu weer die bult. Nee daar was ik me wel bewust van. Maar hoe nu verder? Mijn vriendin regelde meteen thuiszorg en nam contact op met mijn dochter. Die moest alleen maar huilen, maar tegelijkertijd voelde zij wel opluchting. Ze kreeg direct meer rust.

Spijt

Daarnaast heeft mijn vriendin contact opgenomen met Veilig Thuis. Een Advies- en Meldpunt voor huiselijk geweld en kindermishandeling. Dat wilde ik Stefanie eerst niet aan doen, maar Els wist me ervan te overtuigen dat het uiteindelijk beter voor iedereen was. Ze heeft gelukkig gelijk gekregen.

Stefanie is blij met de professionele hulp die ze heeft gekregen. Het is nooit haar intentie geweest om gewelddadig te zijn. Enorm veel spijt heeft ze ervan. Omdat ze bij Veilig Thuis toe heeft gegeven dat ze gewelddadig is geweest is de Jeugdzorg bij haar langs geweest. Gelukkig heeft ze haar kinderen nooit geduwd of geslagen. Ze heeft hele goede begeleiding gehad en het hele proces heeft haar goed gedaan. Ze heeft nu alles veel beter onder controle, de zorg voor haar kinderen en haar werk. Af en toe komt ze even langs, nu voor de gezelligheid. Ik ben zo blij dat we elkaar terug hebben gevonden!

Natuurlijk is ze er niet trots op dat het zo is gelopen. En ook ik zal het niet snel vergeten, maar ik heb het haar vergeven. Wel vind ik het belangrijk om mijn verhaal te doen. Het is ongelofelijk zwaar om te vertellen, maar toch wil ik het iedereen aanraden om ermee naar buiten te komen. Heb je geen goede vriendin zoals mij, vertel het dan aan je huisarts of neem contact op met Veilig Thuis via 0800-2000.

De namen in deze tekst zijn wegens privacyredenen gefingeerd.

Foto ©: Pixabay

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top