Caroline woont in een camper en reist de wereld rond

Voor Caroline Hoek (57) kan reizen alle kanten op. Als coach en therapeut is ze geïnteresseerd in de binnenwereld en loopt graag een stukje mee op het pad van haar cliënten. De aardbol verkennen doet ze het liefst alleen. Na 34 jaar besloot ze haar relatie te beëindigen en het roer om te gooien. Haar motto `schaamteloos vrijuit` gaat over trouw zijn aan jezelf, wat een ander er ook van vindt. Ze woont in een camper en begeleidt cliënten online. Zo kan ze waar ook ter wereld blijven werken zonder haar reislust op te geven. Met haar manier van leven hoopt ze anderen te inspireren. Regelmatig zal ze ons op de hoogte houden van haar avonturen.

Deel II

Het valt me op hoe ontspannen ik me voel. Indonesië voelt vertrouwt. Het is onderdeel van mijn jeugd geweest. De kunst in mijn vaders huis, de Indonesische woorden die gebruikt werden, bezoeken aan de pasar malam en de reünies van het KNIL. Bij voorgaande reizen kon ik me nog wel eens wat schamen over het koloniaalverleden. Nu ben ik er vooral nieuwsgierig naar. Met het klimmen der jaren ben ik zachter geworden en minder oordelend. Mijn open blik werd allengs ruimer. Zelfs de vervuiling, overal zichtbaar, doet me niets. Heerlijk om dat te ontdekken! Misschien is dat het ook wel, los van mijn verleden; ik ben meer in het nu en vol vertrouwen. Wat er ook op mijn pad komt, het zal een reden hebben.

De panden die verwijzen naar de bedrijven van weleer hebben nog steeds hun grandeur. Het is druk op het plein, maar ik ben de enige witte. Niet alleen qua huid, ook mijn haar! Bovendien toorn ik met mijn 1.80 boven iedereen uit. Er wordt vriendelijk naar me gelachen en ik lach vriendelijk terug. Een groepje tieners raapt de moed bij elkaar en stapt op mij af met de vraag of ze met me op de foto mogen. Natuurlijk mag dat. Al giebelend komen ze om toerbeurt naast me staan. Daarna uiteraard op de telefoons kijken of het goed gelukt is. Ja? Dan zet ik mijn tocht voort.

Ik ben de enige die alleen is. Om me heen zie ik verliefde stelletjes, gezinnen en groepen vrienden. Als iemand mij jaren geleden had gezegd dat ik met zoveel plezier alleen op pad zou gaan, zou ik heel verbaasd geweest zijn. Met zijn twee was toch het doel? Nu geniet ik van mijn autonomie. Van het zien wat de dag brengt zonder vastomlijnd plan. Voor mij geen georganiseerde reis, dank u. Of een trip voor alleenstaanden. Prima voor wie dat wil hoor, maar mij past het niet. Hoezeer ik ook genoten heb van de fijne momenten tijdens mijn huwelijk, zoals ik me nu voel is vele malen prettiger. Alsof ik nu pas mijn ware zelf ontdek. In het `niemand` nodig hebben. Dat is natuurlijk niet zo zwart wit, want ik heb een heel fijne vriendenclub die ik voor geen goud zou willen missen. Maar ik ben mezelf genoeg. Niemand hoeft het voor mij goed te maken. De geneugten van traumaverwerking en leren trouw zijn aan mezelf.

Verkeerd afslaan bestaat niet als je reist

Dus nu loop ik monter in mijn uppie door Jakarta, ga op de foto met wie dat wil (ja, bij dat groepje tieners is het niet gebleven) en neem afslagen die me op andere plekken brengen dan ik dacht. Verkeerd afslaan bestaat niet als je reist, vind ik. Overal ligt er wel wat te ontdekken. Zelfs als blijkt dat een bezienswaardigheid (Het nationaal monument is een meters hoge naald dat bovenin een prachtig uitzicht over Jakarta belooft) waar ik graag in was gegaan, al bijna twee jaar dicht is om de welbekende reden. Ik vind daar in de buurt een fijn plekje in de schaduw van wat bomen om bij te komen van de hete wandeling. Lopend de stad verkennen heeft mijn voorkeur boven me van hot naar her te laten rijden in een taxi. Maar met al dat lopen krijg ik ook zin in een massage! Daarvoor ben je in Indonesië natuurlijk aan het goede adres. Ik had gezien dat het in mijn hotel ook aangeboden werd. Bij terugkomst maak ik een afspraak. Begin van de avond staat een vriendelijke meneer voor mijn deur die kundig mijn kuiten kneedt, voeten masseert en de rest van mijn lijf onder handen neemt.

Kijk, ook zo’n voordeel van alleen op de kamer. Je hoeft met niemand te overleggen!
Ik ben zo lui en ontspannen dat ik besluit mijn kamer niet meer af te gaan. Een warme douche, nog wat lezen en vroeg onder de spreekwoordelijke wol. In mijn geval een laken, want het dekbed heb ik er meteen uitgehaald.
Selamat tidur!

Hier kun je Deel I teruglezen.

Deel dit artikel

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top